I8 Part II

***អត្ថបទនេះត្រូវបានសរសេរចប់ដោយបញ្ចូលបច្ចុប្បន្នភាពចុងក្រោយស្តីពី វិវាទព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃត្រឹមថ្ងៃទី២០ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២៥។ អត្ថន័យសង្ខេប អនុលោមតាមគោលការណ៍ «Pacta Sunt Servanda / ប៉ាក់តា ស៊ុន ស៊ែរវ៉ាន់ដា» ដែលជាគោលការណ៍ទូទៅនៃច្បាប់អន្តរជាតិ រដ្ឋដែលមានអរិយធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ទាំងអស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិត្រូវគោរព និងយកមកអនុវត្តប្រកបដោយសុច្ឆន្ទៈពិតប្រាកដស្មោះត្រង់នូវរាល់ការព្រមព្រៀងទាំងឡាយ ដែលត្រូវបានសម្ដែងឡើងតាមរយៈការចុះអនុសញ្ញាអន្តរជាតិ សន្ធិសញ្ញាអន្តរជាតិ កិច្ចព្រមព្រៀងអន្តរជាតិ និងលិខិតុបករណ៍អន្តរជាតិនានារួមទាំងអនុស្សរណៈនៃការយោគយល់គ្នា ដែលមានតម្លៃជាកិច្ចព្រមព្រៀងចុះហត្ថលេខាដោយរដ្ឋាភិបាលដែលជាអ្នកតំណាងស្របច្បាប់របស់រដ្ឋ។ មាត្រា២៦ នៃអនុសញ្ញាទីក្រុងវីយែនស្ដីពីច្បាប់សន្ធិសញ្ញា ចុះថ្ងៃទី២៣ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៦៩ (អនុសញ្ញា VCLT ១៩៦៩) ចែងថារាល់សន្ធិសញ្ញាអន្តរជាតិទាំងអស់ដែលនៅជាធរមានត្រូវបង្កើតអានុភាពគតិយុត្ត ចំពោះភាគីនៃសន្ធិសញ្ញានោះនឹងត្រូវយកមកអនុវត្តដោយរដ្ឋភាគីនៃអនុសញ្ញានោះប្រកបដោយសុច្ឆន្ទៈស្មោះត្រង់ និងដោយសុចរិត។ ក្នុងន័យនេះ នៅក្នុងសហគមន៍អន្តរជាតិ រដ្ឋអធិបតេយ្យដែលមានភាពជាធំស្មើៗគ្នាតាមគោលការណ៍សមភាពអធិបតេយ្យ ត្រូវសម្ដែងសុច្ឆន្ទៈពិតប្រាកដស្មោះស និងទៀងត្រង់ ក្នុងការយកខ្លឹមសារដែលបានព្រមព្រៀងគ្នានោះយកទៅអនុវត្តឱ្យអស់ពីពោះពុង ពីថ្លើមប្រមាត់ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ សន្ធិសញ្ញា និងកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងអស់នោះមានតម្លៃត្រឹមជាក្រដាសគ្មានតម្លៃ ដែលគូភាគីអាចហែកចោលតាមចិត្តចង់គ្រប់ពេលវេលាគ្រប់កាលៈទេសៈដោយមិនញញើតកោតក្រែង និងធ្វើតាមទំនើងចិត្ត។ ការណ៍នេះនឹងនាំឱ្យអន្តរាយដល់សណ្ដាប់ធ្នាប់របៀបរៀបរយអន្តរជាតិសាធារណៈ និងបង្កើតជាភាពអាណាធិបតេយ្យដែលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់សន្តិភាព សន្តិសុខអន្តរជាតិដែលជាស្នូលនៃធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ។ ជាឧទាហរណ៍ អនុស្សរណៈនៃការយោគយល់គ្នា ចុះថ្ងៃទី១៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០០ ស្តីពីការវាស់វែងនិងខ័ណ្ឌសីមាព្រំដែនគោករវាងរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងរាជរដ្ឋាភិបាលថៃ (ហៅកាត់ថា…